Харамсаж, шаналж, уйлж ханасаан амраг минь
Хагацал болоод хайрын тухай дуулахаан байчихсан
Зүгээр л чамайг өөрөөсөөн холдуулж
Зүггүй зүрхээ эрх чөлөөгөөр шагначихсан
Хачин хүйтэн дурсамжийн цонхийг дэлгэж
Хайр гэдэг мөнхийн торонд ганцаардаж байсан сэтгэлээ суллачихсан
Үймэртэл санаа алдуулах энэ дурлалын намтрыг хумиж
Үгээн хүртэл чамаас харамлаж үлдсэн
Гайхах хэрэггүй дээ одоо би өөр хүн болсон
Гал мэт дүрэлзэх залуу насаа тайлаад хаячихсан
Бадран асаж байсан энэ хайрыг баринтаглаж
Бардам омголон сэтгэлээ гэрийнхээ босгон дээр үлдээчихсэн
Цэнхэрхэн алчууранд нулимсаа боогоод хадгалчихсан
Цэнгийн тогоруутай хамт бусдын нутагруу би нисч байна
No comments:
Post a Comment