Яг одоо би түүнээс салаад харьж явнаЯарах сандрах зүйл огт үгүйгээр хааяахан инээмсэглэн алхаж явна
Яагаад ч юм зүрх сэтгэл тэр чигээрээ хөндий хоосноор дүүрч
Ямартаа ч дахин уулзахгүйгээ өөрөө өөртөө амлаж явна
Амьдрал гэдэг хичнээн сайхан, чамаар лав дутахгүй
Аз жаргал гэдэг хичнээн үнэтэй, чи лав хэмжихгүй
Ахиад л би дурлалын ариун цэцэгсийг эргэн тойрондоо ургуулна
Алдаа оноо бүхэн минь тэднийг тэтгэх эрдэнэс нь болно
Утас чагнан уулзахыг хүлээх догдлол минь надад тэвчээр хайрласан
Ухаангүй тэмүүлж өөрийгөө мартсан сэтгэл минь надад зоригийг илгээсэн
Учрал бүхэнд дундуурхан үлдэх хүслэн минь надад үнэнийг шивнэсэн
Үнэндээ энэ бүхэн чи бидний уулзалтын төгсөх замыг нээж өгсөн
Тэгэхээр одоо би чамайгаа өөрөөсөө явуулахаар шийдсээн
Тэнэглэл, догдлол бүх зүйлийг мартан ардаа үлдээхээр болсон
Тэглээ гээд өчүүхэн төдий ч харамсал надад үгүй болохоор
Тийм их зан, хүйтэн инээмсэглэлээр дүүрэн чамдаа баяртай гэж хэлье.
No comments:
Post a Comment