Ийм л бүүдгэр тэнгэрийн дор ганцаардаж
Итгэл, хүслээ намрын навч шиг тасарч унахыг харж
Сэрүүхэн салхинд зүрхээн жиндүүлж
Сэмхэн тээсэн гунигаан нуусаар чамайг хичнээн жил хүлээх юм бэ
Цас бороонд нулимсаан нуугаад
Царцанги амьдралын буулганд ганцаараа зүтгэж
Бусдын аялсан дууг нулимстай сонсож
Будант намрыг хэдэн удаа үдэх юм бэ
Борог өвсний гандах гундах тоогоор
Бодолдоон түүртэн зам даган бэдчиж
Төөрсөн эрэлчин замын хань хайн цөхрөх шиг
Төөнөх зүрхний цаадах дурсамжаа би хэнд дэлгэж үзүүлэх юм бэ
No comments:
Post a Comment