Асгаруулсан нулимс бүхнийг минь алдалгүй тосч аваарайАян замд чинь миний хайр хэрэг болж мэднэ
Уйтгарлаж, чамайг хүлээж цөхөрсөн тэр өдрүүдийг санаж яваарай
Уртын урт амьдралд хайрын энэ түүх чамд дурсамж болж үлдэнэ
Аянч хун шиг үдлээд л буцах хүний хорвоод
Ахиад хэн нэг нь чамайг над шиг хайрлахгүй ч байж мэднэ
Сэрүүхэн үдшээр зүрхний чинь хаалгыг зөөлхөн тогшиж
Сэтгэлийг чинь хаалга нээгдэх тэр өдрийг өчнөөн удаан хүлээж
Хайрын энэ цэцэрлэгийг итгэлийн галаар услаж
Хязгааргүй хөврөх он цагийн урсгалд өөрийгөө элээж
Сар жилийг мартан чамайг хүлээлээ анд минь
Салаа замын үзүүрт бид хоёр уулзахгүй байхаа хайрт минь
No comments:
Post a Comment