Харанхуй тэнгэр цуулан ганцхан од харвахад
Хажууд минь суугаа чамайг би олж харсан юм
Зүүд исгэж, сэтгэл хөндсөн тэр шар гэрэл
Зүрхэнд минь шингэж, тэнд үүрд үлдсэн юм
Хайртай гэдгээ нууж чадалгүй уйлж
Хагацана гэдгээ мэдэх тусмаа улам шунаж
Дуулж, уйлж, хайранд халамцсан зүрх согтуурч
Дусал нулимсандаа тайтгардаг байсан юм
Шүлэг тэрлэж, чамайг хүлээж
Шүүдэрт зунаар сэтгэлдээ зуд хоргодтол шаналж
Намар оройн бороо шиг хүйтэн бодолд хургаж
Намайг ирээд авна гэж битүүхэн итгэж
Зөндөө удаан чамайг санаж, уйлж
Зүрхэн чандад гунигаа нуулаа
Одоо боллоо чи өөр хүнийх гэдгийг би ойлгосон
Омголон сэтгэлээн би татаж авлаа
Зам замаа дагасан хүмүүний тавиланг аргадаж
Заяа заяагаа дагасан амьдралд өөртөө л итгэж үлдлээ
No comments:
Post a Comment