Дэргэд минь чи алга, дэр минь өнчирч үлдсэн байна
Дэлгэж орхисон сэтгэлийн хаалга аль эрт хаагдчихсан байна
Гэрэл цацруулан орж ирсэн тэр хүн
Гараад явахдаа сүүдрээн хүртэл үлдээгээгүй байна
Халуухан тэвэрт нь наалдаж жаргадаг байсан хөөрүү сэтгэлийг
Харцанд нь уусаж эрхэлдэг байсан тунимхай нүдийг
Халуухан алганд нь бүлээсэж тайтгардаг тэр итгэлийг
Хачин их гуниж, хачин их тэмүүлсэн тэр дэврүүхэн бүсгүйг
Дүүрэн хайраар өөрийгөөн хөглөсөн хөнгөн гэнэн насыг
Дүрэлзэн асаж байсан хайрын галыг орхиод явчихаж
Дэрсний сүүдэрт хүртэл чамтай багтаж амьдарна гэж мөрөөдсөн
Дэврүүхэн тэр бодол минь царцаж эхлэж байна
Хацарт минь чиний ганцхан үнсэлт наалдаж үлдсэн байна
Халуун наранд ч үл бүлээсэх гунигтай харц чинь бас үлдсэн байна
Сайхан дурсамжуудыг минь баглаад үлдээчихэж
Санаж байгаа зүрхийг минь гашуун үгээр хүлчихэж
Салаа замын дундаас тэр эргээд явчихаж
Саяхан л дурлалын дуу цалгиж байсан энэ өрөөнд
Салхины саарал аялгуу л эрх чөлөөгөө эдлэж байна
No comments:
Post a Comment